Hay filmi, modern sinemada izleyiciyi derinden etkileyen yapımlardan biri olma iddiasıyla vizyona girdi. Ancak, saatler süren bir seyirlik deneyim sunan bu film, izleyenleri hem etkilemeyi hem de sorgulatmayı başarabiliyor. Bizi yönlendiren senaryosu, zengin görsel anlatımı ve karakter derinliğiyle, gerçekten de sinemada derin bir iz bırakıyor mu? Yoksa belki de film, her şeyin üzerine fazla yüklenip, bu zenginliği ve derinliği izleyicisine yansıtamayan bir eser mi? Hangi yönüyle tartışılması gereken bir yapım?
Film, saatlerce sürmesine rağmen izleyiciyi çoğu zaman bir şeye gerçekten bağlayabilmekte zorlanıyor. Gelişen hikaye, güçlü bir anlatım diline sahipken, bazen temposunun yavaşlaması veya gereksiz ayrıntılarla sıkıcı hale gelmesi izleyiciyi uzaklaştırabiliyor. Hangi izleyicinin bu kadar süreyi sabırla geçirebileceği konusunda şüpheler uyandırıyor. Kısacası, belki de “Hay” filminin süresi, ilk başta iddia ettiği derinlik ve anlatıma hizmet etmektense, sadece bir pazarlama stratejisi haline gelmiş olabilir.
Filmin süresi, başlangıçta izleyicinin dikkatini çekse de, hikayenin inşa sürecinde bu uzunluk sorunlu hale geliyor. Eğer bir filmde başından sonuna kadar sizi sıkmadan, öyküsünü etkili bir şekilde anlatabiliyorsa, uzunluk bir avantaj olabilir. Ancak Hay filmi, bu uzunluğun zamanla işlevini yitiriyor. Belki de sorulması gereken ilk soru şu: Film, aslında izleyicisine hak ettiği dikkati sunabiliyor mu? Zamanın geride bırakılmasına rağmen, karakterlere ve olaylara derinlik katılabiliyor mu? Yoksa film, basitçe daha fazla etki yaratmak için süresini şişiriyor?
Erkek bakış açısıyla bakıldığında, filmdeki çözüm arayışlarının, karakter gelişimlerinin ve genel anlatıların detaylarına odaklanarak “stratejik bir bakış” benimsemek gerekiyor. Erkekler, olayları çözme ve mantıklı bir bütün haline getirme konusunda genellikle daha analitik ve çözüm odaklı yaklaşır. Dolayısıyla, filmi izlerken bu süre zarfında, daha net bağlantılar ve anlamlı ilerlemeler görmek isteyebilirler. Ancak bu noktada film, bazen bu beklentileri karşılamada eksik kalıyor. Gereksiz uzatmalar ve belirsiz anlatımlar, bu çözüm odaklı bakış açısını tatmin etmekten uzak kalıyor. Öyküde ilerlemek adına yapılan tercihlerin, gerçekten anlamlı olup olmadığı tartışma konusu.
Kadın izleyiciler için filmdeki duygusal derinlik ve karakterler arasındaki ilişkiler daha önemli olabilir. Sinema, bir anlamda duygusal bir yansıma, bir insanlık halinin portresi gibi algılanabilir. Kadınlar, bu tür filmlerde olayların sosyal ve duygusal bağlamda nasıl işlendiğine, karakterlerin içsel dünyalarına ve ilişkilerinin evrimine daha fazla dikkat ederler. Ancak Hay filmi, ne yazık ki bu açıdan oldukça yüzeysel kalıyor. Zira karakterler arasındaki ilişkiler daha çok olaylara bağımlı olarak gelişiyor, içsel duygusal çatışmalar ve gerçek anlamda bir insan hikayesi sunma konusunda yeterince derinleşmiyor.
Filmdeki uzun süreli anlatım tarzı, kadın izleyicinin duygusal bağ kurmasını zorlaştırıyor. Karakterler birer figür olmaktan öteye gitmiyor. İlişkiler, birbirini tamamlayan unsurlar yerine, karakterlerin dışarıdan izleyiciyi tatmin etmeye yönelik, senaryosunu dolduran unsurlar gibi görünüyor. Bu durum, filmdeki empatik bakış açısını zayıflatıyor. Gerçekten de bu filmi izleyen bir kadının, karakterlerle derin bir bağ kurması ne kadar mümkün? Filmdeki karakterlerin insan yönü, sadece anlatı içerisinde değil, izleyiciye bir şeyler hissettirecek kadar kuvvetli olmalı.
“Hay” filminin en belirgin sorunu, sunmaya çalıştığı derinliği zaman zaman kaybetmesidir. Uzun süreli bir anlatı sunarak, bir tür entelektüel derinlik yaratma amacı taşırken, bu sürenin yönetilememesi sıkıcı bir hale dönüşüyor. Filmin sonunda yaşanacak olan duygusal etki, izleyicinin içine işleyecek kadar güçlü olmuyor. Buradaki sorun, zamanın bir değer yaratmaktan çok, gereksiz uzatmalara yol açmasıdır. Film, izleyiciye fazla bir şey vaat ediyor, ama sonunda bunu yerine getiremiyor.
Bu noktada izleyiciyi düşünmeye sevk eden bir soru daha geliyor: Sinemanın birincil amacı duygusal bağ kurmak ve karakterleri izleyiciye tanıtmak mı olmalı? Yoksa entelektüel bir deneyim yaratıp, seyirciyi zihinsel olarak sarsmak mı? Hay filmi bu soruyu zorlamakta ve sonucunda sadece bir tartışma alanı yaratmaktadır. Film hakkındaki görüşler ne kadar zıt olsa da, ortak bir nokta vardır: “Hay”, izleyiciye kendisini sorgulatmaya ve konuşmaya sevk ediyor.